دانلود تریلر فیلم Zero Dark Thirty به همراه نقد و بررسی

 ژانر : اکشن

کارگردان : Kathryn Bigelow

نویسنده : Mark Boal

 بازیگران : Jessica Chastain , Maya Jason Clarke and Dan Joel Edgerton

لینک دانلود

Download Zero Dark Thirty trailer

نقد فیلم

« قفسه درد » در سال 2008 ، یکی از بی سر و صداترین فیلمهایی بود که به اکران در آمد و به آرامی در فصل اسکار موفقیت های زیادی را از جمله دریافت مجسمه اسکار بهترین کارگردانی برای خانم کاترین بیگلو را به ارمغان آورد. « قفسه درد » درباره یک سرباز خنثی کننده بمب در عراق بود که در موقعیت های وحشتناکی قرار می گرفت. این فیلم با بودجه محدودی ساخته شد و توانست در رقابت با فیلم پرخرج و بسیار خلاقانه « آواتار » در فصل اسکار ، پیروز شود.

پس از « قفسه درد » ، بیگلو به سراغ یک سوژه چنگی دیگر رفت و تصمیم گرفت اینبار تلاش نیروهای آمریکایی را برای یافتن رهبر القاعده به تصویر بکشد. ابتدا قرار بود این فیلم به تلاش نیروهای آمریکایی برای یافتن سران القاعده بپردازد، اما پس از اینکه خبر رسید اسامه بن لادن بالاخره پس از سالها فرار ، توسط سربازان آمریکایی کشته شده است، فیلمنامه بطور کامل بازنویسی شد و اینبار هدف اصلی به تصویر کشیدن نحوه یافتن محل سکونت بن لادن و متعاقباً مرگ او اعلام شد. اما پیش از آنکه به فیلم بپردازم، لازم است توضیحی مختصر درباره گروه تروریستی القاعده و رهبر معروفشان ارائه کنم:

یکی از مهمترین اتفاقات دهه ی ابتدایی قرن بیست و یکم، حمله تروریستی به برجهای دوقولوی نیویورک در 11 سپتامبر سال 2001 بود. این حادثه که منجر به فرو ریختن این دو برج و کشته شدن بسیاری از افراد شد، بهانه ای بود برای آغاز جنگ با افغانستان به منظور یافتن رهبر گروهی موسوم به القاعده ( که در آن زمان شهرت جهانی نداشتند ) شد. آمریکا در فاصله بسیار کمی ، نیروهای خود را به افغانستان اعزام کرد و خیلی زود توانست این کشور را اشغال کند اما خبری از رهبر القاعده یعنی اسامه بن لادن و دستگیری او نبود. پس از افغانستان، آمریکا سراغ عراق رفت و این کشور را به اشغال خود در آورد اما هنوز خبری از اسامه بن لادن در افغانستان نبود. رهبر القاعده با قدرت و نفوذی که در منطقه داشت ، به راحتی خود را از دید سربازان و جاسوسان آمریکایی مخفی کرده بود تا اینکه در 2 می سال 2011 ، بطور ناگهانی اعلام شد که اسامه بن لادن در یک عملیات پیچیده و مخفیانه ، در خانه ای انبار مانند در خاک پاکستان توسط شلیط گلوله سربازان آمریکایی به قتل رسیده است.

پس از به قتل رسیدن بن لادن، جسد وی بدون اینکه فیلمی از آن منتشر شود، با رعایت موازین اسلامی ( طبق آنچه که گفته شده ) توسط نیروی دریایی ارتش آمریکا، به آب انداخته شد و برای همیشه مفقود شد. این اقدام دولت آمریکا با این توجیه که « هیچ کشوری حاضر به تحمل این تروریست در خاک کشورش نیست » انجام شد اما کماکان بسیاری معتقد هستند که اسامه بن لادن هرگز به قتل نرسیده است و این تنها یک مانور تبلیغاتی بوده است.

حال، کاترین بیگلو با ساخت فیلم « سی دقیقه بامداد » (Zero Dark Thirty عنوان عملیاتی بامدادی است که به عنوان اصطلاح در میان نظامیان مورد استفاده قرار می گیرد ) قصد داشته این عملیات هیجان انگیز را با ذکر جزییات فراوان به تصویر بکشد.

« سی دقیقه بامداد » با صدای شیون و درخواست کمک حادثه دیدگان حمله تروریستی 11 سپتامبر سال 2001 که منجر به فرو ریختن برجهای دوقولو در نیویورک شد ، آغاز می شود. سپس با یک کات سریع، به 2 سال بعد می رویم. جایی که ما شاهد ورود یک مامور سازمان اطلاعات مخفی آمریکا ( CIA ) به نام مایا ( جسیکا چیستن ) به خاورمیانه هستیم. مایا به منظور جمع آوری اطلاعات مهم از زندانیان و شکنجه گران، وارد این ناحیه شده است و مصمم هست تا هرچه زودتر به سرنخ هایی از اسامه بن لادن دست پیدا کند. مایا پس از جمع آوری سرنخ های متفاوت و اعترافاتی که زندانیان زیر شکنجه ها داشتند، به سمت فردی به نام ابو احمد کشیده می شود که گفته می شود یکی از افراد معتمد اسامه بن لادن می باشد و...

کاترین بیگلو برای شرح اتفاقات ده ساله ای که سرانجام منجر به قتل اسامه بن لادن شد، به سراغ فیلمنامه نویس محبوبش یعنی مارک بوال رفت که در سال 2008 توانسته بود برای نگارش فیلمنامه « قفسه درد » ، اسکار بهترین فیلمنامه را دریافت کند. نتیجه این همکاری فیلمی هیجان انگیز و به شدت جذاب است که هر تماشاگری را جذب خود می کند.

بیگلو داستان حساس و حماسی اش را به آرامی و با ذکر جزییات نسبتاً کاملی برای تماشاگر بازگو می کند تا مخاطب به طور کامل در جریان امور قرار بگیرد. همانطور که گفتم فیلم با صحنه شیون حادثه دیدگان 11 سپتامبر که در تصویری سیاه رنگ شنیده می شود، آغاز می گردد که به منظور پیش آگاهی دادن به تماشاگر به جهت درک اهمیت دستگیری اسامه بن لادن با هزینه های فراوان جانی و نظامی برای دولت ایالات متحده است. پس از این مقدمه کوتاه و تاثیر گذار، فیلم ما را با شخصیت اصلی داستان به نام مایا روبرو می کند که یک مامور تازه کار سازمان جاسوسی است و در ابتدای فعالیتش، با تماشای شکنجه و رفتار خارج از عرف شکنجه گران همراه می شود. با اینحال مایا خیلی زود به شرایط عادت می کند چراکه رسیدن به بن لادن تنها هدف و خواسته اوست و برای رسیدن به این هدف ، از هیچ تلاش و اقدامی دریغ نمی کند.

با اینکه شخصیت مایا « در سی دقیقه بامداد » به راحتی تماشاگر را با خود همراه می کند، اما بیگلو ، کرکتر مایا را که گفته می شود براساس یک شخصیت واقعی ( بدون ذکر هویت اصلی، چراکه کماکان این مامور مخفی در سازمان CIA در حال فعالیت می باشد ) شکل گرفته است را بیش از اندازه مصمم و خاص جلوه داده که رگه های اغراق در لحظاتی در این شخصیت مشاهده می شود. رسیدن به بن لادن و کشف این تروریست بین المللی مشخصاً در اولویت سازمان سیا قرار داشت و این مسئله کاملاً برای تماشاگر هویداست، اما شرح روایت آنچه که واقعاً گذشته احتمالا چیزی متفاوت از نسخه ای است که ما بر روی پرده نقره ای تماشا می کنیم و یک مامور مخفی با نام مستعار مایا باعث آن بوده است.

استفاده از خشونت و شکنجه ، یکی دیگر از شاخصه های « سی دقیقه بامداد » هست که تاکید بسیار زیادی بر روی آن شده است. گفته می شود که یکی از عوامل اصلی دستگیری بن لادن، شکنجه اطرافیان و حتی غیر نظامیان بوده که در نهایت منجر به رسیدن نیروهای آمریکایی به مخفیگاه بن لادن شده است. در اینکه شکنجه یکی از ابزار مهم برای اعتراف گیری ( آن هم در خاورمیانه ) در نزد نیروهای امریکایی می باشد، هیچ شکی نیست. اما آیا کسی باور می کند که فیلم تاکید بر تروریست بودن تمام مظنونینی که شکنجه می شدند داشته و به تماشاگر این پیام را می رساند که آنها با افراد بی گناه کاری نداشته اند و تنها خرده تروریست ها را مجبور به صحبت می کردند؟ شاید این مسئله برای مردم کشور آمریکا باعث غرور و افتخار شود که در حال مبارزه با تروریست هستند و با غیر نظامیان برخورد خوبی دارند، اما واقعا آیا حقیقت تا این حد ساده و هالیوودی است؟! خب مطمئناً اینطور نیست. اما بیگلو با هنر کارگردانی و رهبری قاطع صحنه ها، چنان توجه و اعتماد تماشاگر را جلب می کند که اجازه هرگونه فکر و تفکری غیر از آنچه که خود به تماشاگر ارائه داده را ، از مخاطب سلب می کند. در واقع می توانم بگویم که بیگلو بهترین قصه گوی ممکن برای شرح این واقعه بوده است.

بیگلو در بخش سینماتیک فیلم، بهترین کار خود را ارائه داده است. فیلمبرداری فوق العاده و سکانس های استرس زا به سبک آنچه پیش از این در « قفسه درد » شاهد بودیم ، در تمام لحظات فیلم وجود دارد. هنگامی که شما داستانی را برای روایت دارید که همگان از پایان آن مطلع هستند، وظیفه اصلی شما تمرکز بر روی جزییات داستان و چیدن پازل های مختلف برای رسیدن به نقطه انتهایی و اوج داستان است که کاترین بیگلو این کار را به نحو احسن انجام داده. جزییات بکار گرفته شده در فیلمنامه « سی دقیقه تا بامداد » بسیار زیاد است و اگرچه صحت و سقم آن از درجه اعتبار ساقط است ( هیچکس نمی تواند آمار و ارقام و موقعیت های فیلم را واقعی یا تخیلی بنامد چون به اطلاعات سری دسترسی ندارد ) اما با اینحال بیگلو تاکید زیادی بر استفاده از جزییات داشته که باعث می شود تماشاگر با مستندات ( هرچند غیر واقعی ) جریان کشتن اسامه بن لادن مواجه شود. می توان در یک جمع بندی گفت که بیگلو هرآنچه را که تماشاگر نیاز داشته درباره جزئیات دستگیری اسامه بن لادن بداند، به او ارائه کرده و هیچ نکته گنگی بر جای نگذاشته است. این جزئیات کمک زیادی به تماشاگر می کند تا در هنگام تماشای فیلم احساس کند که بر تمامی زوایای این پرونده مسلط شده و در حال تماشای یک عملیات پیچیده نظامی است.

در بخش اکشن نیز بیگلو تسلط کامل خودش را نشان داده و بهترین اکشن ممکن را به تماشاگر ارائه کرده است. شیوه خلق اکشن توسط بیگلو متفاوت با اکشن سازان مرد هالیوودی است. شاید بهترین مثال در این مورد مایکل بی باشد که با اکشن هایش، جاذبه و مغناطیس زمین را نادیده میگیرد و هر بلایی که بخواهد سر شخصیت های اصلی فیلمش می آورد، اما بیگلو به جای اکشن و شلوغ بی نظم ( که از آن متنفرم! ) ، یک اکشن منظم و حساب شده را با تسلط بر تمامی بخش ها به کار گرفته که نتیجه کار بسیار جذاب و تماشایی است. در واقع ما در « سی دقیقه بامداد » هرگز نمی بینیم که گلوله ای اضافه شلیک شود یا انفجاری بی جهت شکل بگیرد. هر آنچه که به عنوان اکشن در « سی دقیقه بامداد » به کار رفته روی اصول و نظم بوده است و از این حیث می توان گفت که « سی دقیقه بامداد » درگیر کننده ترین اکشن سال است.

جسیکا چیستن در « سی دقیقه بامداد » بهترین بازی دوران بازیگری اش را ارائه داده است و به دلیل سوژه جذاب فیلم، قطعاً یکی از کاندیداهای اصلی اسکار خواهد بود و چه بسا اسکاری هم دریافت کند. چیستن در نقش مایا، خشک و مصمم است. در اینجا خبری از عشق و عواطف رایج هالیوودی نیست، اینبار چیستن می بایستی ایفاگر نقشی می بود که هرگونه عشق و علاقه در آن سرکوب شده و تنها کار و هدفش رسیدن به اسامه بن لادن و محل مخفیگاه او می باشد. چیستن در نقش این شخصیت زن بی باک، عالی ظاهر شده و به نظر می رسد که بتواند توجه اعضای آکادمی را هم به سوی خودش جلب کند. دیگر بازیگران فیلم نیز در نقش های خود عالی ظاهر شده اند. جوئل ادگرتون حضوری موفق در فیلم داشته و همایون ارشادی نیز در نقش کوتاه خود، قابل قبول است. نکته خوبی که درباره همایون ارشادی صدق می کند این است که لهجه انگلیسی را به خوبی بر زبان می آورد و از این حیث یکی از بازیگران خوب بین المللی سینمای ایران به حساب می آید که امیدواریم در سالهای آینده بیشتر شاهد حضور او در فیلمهای معتبر بین المللی باشیم.

جورج ارول ( نویسنده مشهور ) می گوید :« تاریخ را فاتحان می نویسند ». به نظرم بهترین وصف درباره « سی دقیقه تا بامداد » همین جمله جناب ارول باشد. « سی دقیقه بامداد » از لحاظ تکنیکی و سینمایی عالی است و می توان نمره کامل را به آن داد. اما در بخش روایت و مستندات، باید گفت که داستان « سی دقیقه تا بامداد » بیش از حد خوش بینانه و قهرمان پرورانه است. « سی دقیقه تا بامداد » فیلمی حماسی برای یک داستان حماسی واقعی است که البته واقعیت اصلی، برای همیشه در پس زمینه آن مخفی خواهد ماند. شاید باید نادیده بگیریم که پیش از انتخابات آمریکا بطور اتفاقی ناگهان بن لادن به قتل رسیده، یا شاید باید باور کنیم که هیچ کشوری حاضر نبوده که بن لادن را دفن کند و به همین جهت به اعماق اقیانوس فرستاده شده! و خیلی از شایدهای دیگری که مطمئناً به این زودی رنگ حقیقت را بر خود نخواهند دید. « سی دقیقه بامداد » به احتمال فراوان با کسب اسکارهای متعدد، این حماسه را تکمیل خواهد کرد.                                          

نقد از مووی مگ

منتقد : میثم کریمی